مادرم درحرمت بین دعا گفت حسین

مادرم در حرمت بین دعا گفت حسین 

پدرم وقت زیارت بخدا گفت حسین

.

یک نفر در پس دیوار بقیع گفت حسن

دیگری درحرم کرب و بلا گفت حسین

.

تربتت گرد شفا و تو طبیب جانها 

شاه هستی و ببین بازگدا گفت حسین

.

نوکری که به دلش داغ زیارت ماند و 

نا امید ازهمه و ازهمه جاگفت حسین

.

نوکری که به غم عشق تو بیمار شد و بین آن روضه به امیدشفا گفت حسین

.

و نمازش که به یاد حرمت میشکند

چون به هررکعت خودجای خدا گفت حسین

.

نوکری که سرخود را زغمت بشکسته

نوکری که وسط هروله ها گفت حسین

.

و همان کس که دگربار سفر را بسته

با تعجب پدرش گفت کجا گفت حسین

.

صحن سقا،حرم عشق، دم شش گوشه زیرآن قبه و درشور و نوا گفت حسین

.

و همان کس که کنارحرمت جان داد و

و همان تک نفس خاتمه راگفت حسین .

و شب اول قبرش که رسید اربابش 

نوکرایستاد و به اوگفت شما؟گفت حسین

شاعر:جباری

27/4/93